تنها دلیل بودنم

بهمن ماه ،ماه خوبی برای ما نبود روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم .پدرت آخرین و طولانی ترین مسافرتش به زاهدان را داشت و ما یک ماه تنها ماندیم و دلتنگ وآن اتفاق همان که دو ماه نگرانش بودیم همان که در همه دعاهایمان خواستیم که نیافتد و افتاد.شادی خاله فرشته از آغوشش پر کشید و رفت و خاله ام چه فرشته وار پس از هجده سال رنج و صبوری باز هم صبوری میکند.خدایا حکمتت را شکر. پس از آن روزهای سیاه و سخت و پس از بازگشت از شهر مادری و نشستن به انتظار بازگشت پدر اینبار برف هم مزید بر علت شد تا دلتنگ تر باشیم و تنها تر.پرواز پدر 4 روز عقب تر بیافتد و در آخر رنج سفر 28 ساعته با قطار را تحمل کند و خود را به خانه برساند.وپس از دو هفته مداوم شیفت دادن در بیمارس...